Κάποτε μια σοφή γριά γάτα, που συμβαίνει να είναι και αδερφή μου, είχε πάει για να κάνει Πάσχα στο χωριό μας, εφαρμόζοντας το «Πάσχα στο χωριό και Χριστούγεννα στην πόλη». Έκαψε λίγο τη γούνα της με ένα βεγγαλικό, αλλά κατά τα άλλα πέρασε καλά. Τσούγκρισε αυγά, έφαγε αρνί, ήπιε τα κρασιά της και κάποτε αποφάσισε να γυρίσει πίσω στη δουλειά της. Με το που γύρισε και πάνω που έκανε μια περιπολία για να εντοπίσει κανένα ποντικάκι, πέσανε όλοι πάνω της।
«Σιγά παιδιά θα σκάσω, κάντε λίγο αέρα», διαμαρτυρήθηκε. Και τότε αρχίσαν τα παράπονα: «Που πήγες και μας άφησες;» η μία. «Δεν μας σκέφτηκες καθόλου εμάς;», ο άλλος. «Εσύ έφυγες και εδώ γίνεται της τρελής», ο τρίτος. «Γιατί καλά μου παιδιά τι συμβαίνει», ρώτησε। «Τι συμβαίνει; Εδώ χάνεται ο κόσμος। Κατ΄αρχήν διαφώνησαν ο δ/νων σύμβουλος και ο πρόεδρος της εταιρίας, στο θέμα της ανανέωσης μιας ΘΕΠ (Θέση Ειδικού Προσώπου). Το λένε και οι εφημερίδες». «Γιατί καλέ; Τι έκανε αυτό το ειδικό πρόσωπο;». «Έδινε τα ποντίκια της εταιρίας σε άλλες εταιρίες (σύστημα PULL), που τα αποκτούσαν έτσι τζάμπα. «Ε τότε καλά του κάνανε και τον ξαπόστειλαν. Αλλά τι να κάνουμε, τα ειδικά πρόσωπα, έχουν και ειδικά μάτια। Γεμίσανε βλέπεις οι μανατζέροι τον τόπο με δαύτα και τώρα γίνεται της μουρλής। Διότι χρυσή μου τα συμφέροντα δεν είναι μικρά», είπε κοιτάζοντας με ύφος υπεροχής μια εκπαιδευόμενη। «Λίγο τόχεις να παίρνει κάποιος έτοιμο το ποντικάκι και να του κοστίζει στην ουσία τσάμπα σε σχέση με αυτό που θα του κόστιζε, αν έστελνε και αυτός γατιά για κυνήγι;» συνέχισε «Σκεφτείτε ότι όλα αυτά τα ειδικά πρόσωπα, κοστίζανε καμιά εξηνταριά εκατομμύρια ευρώ το χρόνο στην εταιρία. Και καλά να κουβαλούσαν και κανένα ποντικάκι, αλλά αυτοί τρώγαν πίναν και την Άρτα φοβερίζαν», είπε γυροφέρνοντας τη ματιά της στην ομήγυρη και κουνώντας με τσαντίλα την ουρά της. Ύστερα η σοφή γριά γάτα άρχισε να γλύφεται. Όλοι και όλες κατάλαβαν ότι η κουβέντα είχε τελειώσει και έπρεπε να φύγουν. Ήξεραν ότι δεν της άρεσε να την κοιτάζουν όταν γυάλιζε τη γούνα της. Πολύ περισσότερο τώρα που είχε και αυτό το σημάδι από το βεγγαλικό.
Εγώ λοιπόν θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερή γάτα, που σε αντίθεση με όσα συνέβησαν στην αδερφή μου, ζω και εργάζομαι στην ΕΡΤ και όταν ακούμε τα παραπάνω μας πιάνει ένα γέλιο άλλο πράμα। Ξεραινόμαστε. Τόσο αστεία και εξωπραγματικά μας ακούγονται।
gatapetalomeni@gmail.com
