Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

ΠΡΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ

Μιλάμε για μεγάααλη νίλα. Πολύυυ μεγάλη νίλα.
Αλλά αυτοί λες και δεν τρέχει τίποτα.
Λες και δεν έχει αλλάξει το παραμικρό.
Λες και δεν χαμπαριάζουν ότι τα πράματα έχουν αλλάξει.
Εκεί. Το βιολί τους. Ύπνος με τα τσαρούχια.
Αντί να συνασπιστούν και να διεκδικήσουν μαζί μια αξιοπρεπή ΣΣΕ για το 2009, μαλακίζονται αλλού.
Οι μεν κοιτάνε πως θα υπονομεύσουν την υπογραφή της ΣΣΕ από τους δε για να έχουν να τους κατηγορούν ότι είναι ανίκανοι, οι δε κοιτάνε να πετύχουν μια ΣΣΕ για να μπούνε στο ρουθούνι των μεν και να τους μαδήσουν από κόσμο. Σφαγή.
Στο μεταξύ το ΔΝΤ έχει απλώσει το δίχτυ του και πλέκει και άλλο για να τσακώσει όσο το δυνατόν περισσότερους και να τους γδάρει. Είτε κόβοντας μισθούς, είτε κόβοντας δώρα, είτε απολύοντας εργαζόμενους (κακομελέτα και έρχεται), είτε κάνοντάς μας το βίο αβίωτο από την ακρίβεια, φορολογώντας και άλλο και τινάζοντας στα ύψη την τιμή του πετρελαίου, που θα παρασύρει κατά πάνω τις τιμές των πάντων, είτε, είτε, είτε …
Και εμείς έχουμε τους συνδικαλιστές να πράττουν τα νόμιμα.
Γαμώ το κέρατό μου μέσα γαμώ, πουθενά αλλού δεν έχω μπορέσει να βρω συμπυκνωμένη περισσότερη ανηθικότητα και ηλιθιότητα, μέσα σε τόση νομιμότητα. Το Βουλγαράκη έχετε κρεμασμένο στο καθρεφτάκι του αυτοκινήτου σας; Προσέξτε όμως. Η ηλιθιότητα είναι πανίσχυρη. Όταν μάλιστα ασκείται με επιμονή, γίνεται και ανίκητη. Πάντα όμως επιστρέφει σε αυτόν από τον οποίο εκπορεύεται.
Όσο για σας που ξεκινήσατε την ιστορία εναντίον των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα, ένα έχω να σας πω. Τον πρόστυχο τρόπο που τους αντιμετωπίσατε μέχρι τώρα, να τον βρείτε μπροστά σας και μπροστά στα παιδιά σας.
Θυμηθείτε οι κατάρες μιας γάτας πιάνουν.
Έχουν αρχίσει να πιάνουν ...

gatapetalomeni@gmail.com