Παρακολουθώ φανατικά τους αγώνες του παγκόσμιου κυπέλλου στο ποδόσφαιρο.
Την ημέρα του αγώνα μεταξύ των ομάδων της Ισπανίας και της Ελβετίας, πήρα θέση και άρχισα να ακούω τον δημοσιογράφο που σχολίαζε τα προκαταρκτικά. Έρχεται η ώρα της ανάκρουσης των εθνικών ύμνων και αρχίζει να ακούγεται ο εθνικός ύμνος της Ισπανίας. Οι ποδοσφαιριστές σοβαροί και ακίνητοι, ακούνε τον ύμνο τους. Σε αυτό το σημείο αρχίζει να «αποδίδει» ο δημοσιογράφος, που βλέποντας τους Ισπανούς να μην κινούν ούτε καν τα χείλη τους, συμπεραίνει ότι αυτό οφείλεται στις έχθρες που υπάρχουν ανάμεσα στους παίκτες, λόγω του ότι άλλοι είναι Καταλανοί, άλλοι Βάσκοι και άλλοι Μαδριλένοι. «Δείτε τους, ούτε καν κοιτά ο ένας τον άλλο», λέει. «Είναι σαφές ότι οι εχθρότητες ανάμεσά τους περνούν και στην ομάδα». Μετά από λίγο μας πληροφορεί ότι η ίδια αντιπαλότητα, διαποτίζει και τον Ισπανικό λαό. Με όσα λέει και σε όσους δεν γνωρίζουν, δημιουργείται η εντύπωση ότι αύριο, άντε το πολύ μεθαύριο, η Ισπανία θα διαλυθεί. Στο μεταξύ οι εθνικοί ύμνοι τελειώνουν.
Εγώ όμως ως γάτα, έχω παρατηρήσει ότι όχι μόνο οι παίκτες, αλλά ούτε και οι θεατές έχουν ψελλίσει κάτι όταν ακουγόταν ο ύμνος τους. Αυτό με βάζει σε υποψίες και προστρέχω στο διαδίκτυο, από όπου πληροφορούμαι ότι ο Ισπανικός εθνικός ύμνος είναι από τους ελάχιστους που έχουν μόνον μουσική και καθόλου στίχους …
Στο μεταξύ ο άλλος εξακολουθούσε να μας μιλάει για τα μίση μεταξύ των παικτών, που εκδηλώνονται με την άρνησή τους να ψάλουν τον εθνικό τους ύμνο και την διαφαινόμενη διάλυση της Ισπανίας. Πάλι καλά που δεν προκάλεσε και κανένα διπλωματικό επεισόδιο με τις μαλακίες του.
gatapetalomeni@gmail.com
