Η ΕΡΤ έχει το μεγάλο πλεονέκτημα έναντι των άλλων οργανισμών, να διαθέτει στις τάξεις του δυναμικού της άτομα, που αφού διακόνησαν με απόλυτο σεβασμό τον συνδικαλισμό, έλαβαν εκ των υστέρων (ας είναι καλά κάτι μεγάλοι managers, που δημιούργησαν την υπέροχη ΕΡΤ του σήμερα), νευραλγικές διοικητικές θέσεις, από τις οποίες τώρα διακονούν την τέχνη του διοικείν, φροντίζοντας πάντα (μα πάντα), για το καλό και την προκοπή των εργαζομένων.
Ως αρχισυνδικαλιστές είχαν φροντίσει και είχαν τοποθετήσει σε διάφορες θέσεις φίλους και συγγενείς, που ενίοτε δεν είχαν και πολλές σχέσεις με το εργασιακό αντικείμενο της θέσης που καταλάμβαναν. Ψιλοπράγματα θα πείτε.
Αυτά τα άτομα απολάμβαναν και απολαμβάνουν ένα είδος ασυλίας, για την όποια άστοχη ή/και πλημμελή – ηθελημένα ή μη – ενάσκηση των καθηκόντων τους. Όταν δε οι προϊστάμενοί τους δικαίως διαμαρτύρονται και δημιουργείται ένα σούσουρο γύρω από το όνομα των “προστατευομένων”, οι πάτρωνές τους παρεμβαίνουν με κομψό και διακριτικό τρόπο λέγοντας: “Δεν ξέρετε ρε μαλάκες ότι αυτός είναι δικός μου. Κάτω τα κουλά σας ρε”.
Εκατό τρόικες να κουβαληθούν εδώ και να μας τρελάνουν όλους στα μέτρα, άμα δεν ξεκαθαρίσει ο τόπος από όσους μας έφεραν σε αυτό το σημείο (μέσα σε αυτούς είναι και τα κοπρόσκυλα που προανέφερα, πάτρωνες και προστατευόμενοι), φως ηλίου δεν πρόκειται να δούμε. Να το θυμόσαστε. Σας το λέει μια σοφή γάτα.
