Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η διοίκηση των επιχειρήσεων βασίζεται στο τρίπτυχο που αναφέρεται πιο κάτω.
1. Στην επίδειξη άκρατου τσαμπουκά που επιδεικνύεται κατά την λήψη αποφάσεων, ως και στην ευλαβική τήρηση και διατήρηση της ασάφειας του τρόπου λήψης τους.
2. Στην καθιέρωση δείκτη σωστής επιλογής (ΔΣΕ). Η διαμόρφωση του ΔΣΕ, βασίζεται στον βαθμό δυσφορίας ή ευφορίας που αναπτύσσεται μεταξύ των εργαζομένων από τις αποφάσεις των διοικήσεων. Ήτοι, όσο μεγαλύτερη η δυσφορία και η χλεύη κατά μιας απόφασης, τόσο πιο επιτυχημένη η απόφαση και το αντίστροφο. Στην περίπτωση του αντίστροφου, λαμβάνονται πάραυτα μέτρα (εκεί έγκειται και η μεγάλη αξία της καθιέρωσης του δείκτη), προς δημιουργία κλίματος δυσφορίας, που δηλοί την μετατροπή της απόφασης από ατυχή σε επιτυχή.
3. Στην πρόληψη της εμφάνισης φαινομένων διάκρισης κάποιων ικανών, δια της άμεσης καρατόμησής τους, ώστε να διατηρείται αδιατάρακτο το δημοκρατικό καθεστώς της απόλυτης ισότητας. Όπως για παράδειγμα συμβαίνει με τα γουρούνια στα χοιροστάσια.
Εμείς εδώ στην ΕΡΤ, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ακολουθούμε το παραπάνω τρίπτυχο. Είτε κατ΄άρθρο, είτε στο σύνολό του.
Μήπως να είναι αυτός ο λόγος που δε λέμε να ορθοποδήσουμε;
