Αν νομίζετε ότι τα πράγματα στην ΕΡΤ περπατάνε στην τύχη, κάνετε λάθος.
Πάρτε για παράδειγμα την διαδικασία επιλογής διευθυντών. Υπέβαλαν οι υποψήφιοι αίτηση και βιογραφικό. Σε καθεστώς μυστικότητας (μόνο κανα δυο χιλιάδες έμαθαν ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι), ξεκίνησε η διαδικασία επιλογής. Υπήρχαν κριτήρια; Όχι. Μα είναι δυνατόν να γίνει αξιολόγηση χωρίς κριτήρια; Σε όποιοδήποτε μέρος του κόσμου δεν μπορεί. Στην ΕΡΤ όμως μπορεί. Επειδή η ΕΡΤ διαθέτει έναν μοναδικό συνδυασμό παραμέτρων (φιλίες, υπηρεσιακοί παράγοντες, γνωριμίες, αντιπάθειες, συνδικάτα, έχθρες, συμπάθειες), που εντελώς άναρχα αλληλεπιδρούν, φιλτράροντας τις υποψηφιότητες και καταλήγοντας σε αποτελέσματα, που ενίοτε απέχουν πάρα πολύ από το να ταιριάζουν στο ζητούμενο. Εξ ου το γεγονός ότι η ΕΡΤ πορεύεται αενάως τον δρόμο της δόξας και της επιτυχίας.
Σε αυτό το χαρωπό σκηνικό κατέχουν σημαντική θέση παράγοντες, που διαφυλάσσουν αξίες όπως η διαφάνεια και η αξιοκρατία.
Ακουσα ότι για μια θέση διευθυντή, οι υποψηφιότητες πέρασαν από κόσκινο πριν καταλήξουν στον αξιωματικό υπηρεσίας, στον οποίο φτάσανε μόνο τρεις από καμιά δεκαριά που ήταν στην αρχή. Να χαρώ εγώ το σαΐνι που τις πέρασε απ΄την κρισάρα. Άμα κιόλας μπορεί να μας πει (χωρίς όμως να μας παραμυθιάσει με μαλακίες) με ποια λογική πέρασαν αυτές οι υποψηφιότητες (που είμαι βέβαιος πως καμιά σχέση - φιλική ή άλλη - έχουν με τον κριτή τους) κι όχι κάποιες άλλες τρεις που θα του πω εγώ, τότε θα πάψω να νιαουρίζω και θα αρχίσω να γαυγίζω.
Κατά τα άλλα βαδίζουμε το δρόμο της δόξας και της προόδου.
Ε ρε σανίδα βρεμένη που χρειάζονται μερικοί.
gatapetalomeni@gmail.com
