Μόλις επέστρεψα από τις διακοπές μου και βρήκα νααα μια στοίβα emails, στα οποία διαβάζω τις απόψεις των συναδέλφων. Όμως αναρωτιέμαι: Όλοι όσοι μου γράφουν δεν πάνε διακοπές; Αλλά πάλι λέω. Ας είναι καλά οι άνθρωποι γιατί χάρη σε αυτούς ενημερώνομαι και μπορώ και εγώ με τη σειρά μου να μοιράζω την ενημέρωση. Δυστυχώς φίλοι και φίλες, το θέμα που αναδεικνύεται ως κυρίαρχο από τα emails, είναι ότι η λειτουργία της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ., επιστρέφει σταθερά, στον τρόπο που είχε υιοθετήσει και εφάρμοζε κατά το παρελθόν ο γερόλυκος συνδικαλιστής, που το ονοματεπώνυμό του αρχίζει με ΣΚ. (Όσοι σκεφτήκατε τον Στέφανο Κορκολή, μπράβο σας, μέσα πέσατε).
Αν και δεν συμμερίζομαι απόλυτα αυτές τις απόψεις, εν τούτοις πρέπει να πω ότι αν και εφόσον οι δραστηριότητες των συνδικαλιστών, περιοριστούν στα τέσσερα ντουβάρια της Π.Ο.Σ.Π.Ε.Ρ.Τ., τότε χαΐρι δε θα δούμε. Τα φαινόμενα που καλλιεργούνται από αυτή τη στάση, είναι η αναποτελεσματικότητα και η παραλυσία, την ώρα που το συνδικάτο οφείλει να κάνει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή να δραστηριοποιηθεί και να γνωστοποιήσει στον κόσμο τα προβλήματα, προσπαθώντας να αντλήσει λύσεις μέσα από αυτή την επικοινωνία.
Οι όποιες επιτυχίες που το συνδικαλιστικό κίνημα έχει να επιδείξει τον τελευταίο καιρό, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελούν άλλοθι για να ξαναγίνει η ομοσπονδία φορέας εξυπηρέτησης εξατομικευμένων περιπτώσεων εργαζομένων που έξω και πέρα από κάθε θεσμοθετημένη διαδικασία, επιδιώκουν να ικανοποιούν τις βλέψεις τους και τις ενδοϋπηρεσιακές τους επιδιώξεις.
Καλά θα ήταν λοιπόν να αποφύγουμε να λέμε τι ΄χες Γιάννη μ΄, τι ΄χα πάντα, βλέποντας το καινούργιο μέσα από τη στενή συνεργασία και αλληλοενημέρωση εργαζομένων, συνδικάτου.
Αυτό άλλωστε δεν είναι το ζητούμενο σε κάθε δημοκρατική σχέση;
gatapetalomeni@gmail.com
