Καθυστερημένο αλλά νομίζω χρήσιμο.
Γιατί πρέπει ντε και καλά πολλά από όσα συμβαίνουν στον δημόσιο βίο μας να είναι τόσο, μα τόσο δήθεν; Γιατί;
«Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό», διατυμπανίζουν οι κυβερνώντες. «Ουδείς μπορεί να κρατάει την κοινωνία όμηρο εν ονόματι οποιωνδήποτε συμφερόντων», λένε την άλλη στιγμή.
Δε μου λέτε ρε παιδιά, πως τις φαντάζεστε τις απεργίες εσείς που λέτε τα παραπάνω; Ότι καθόμαστε όλοι γύρω γύρω και λέμε τραγουδάκια, χτυπώντας τα χεράκια; Ή πιστεύετε ότι πρέπει να γίνονται μόνον όταν δεν έχουν επιπτώσεις στην κοινωνία; Ή να απεργούμε σαν τους Ιάπωνες, που έχουν μετατρέψει την απεργία σε διαμαρτυρία, την οποία καταδεικνύουν φορώντας ένα περιβραχιόνιο; Τι σόι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά. Γιατί θέλετε να κάνετε το μαύρο άσπρο και το άσπρο μαύρο;
Τα πράγματα δεν είναι δα και τόσο πολύπλοκα. Οι διαμαρτυρόμενοι δια της απεργίας, κάνουν δύσκολη τη ζωή πολλών και ασκούν πίεση στην κυβέρνηση, που είτε ικανοποιεί τα αιτήματα των απεργών είτε όχι. Αν δεν τα ικανοποιήσει και οι απεργοί επιμένουν, ενώ η κυβέρνηση κρίνει ότι η απεργία βλάπτει ευρύτερα τη χώρα και τα συμφέροντά της, τους επιστρατεύει και αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος αυτής της ενέργειας.
Τα άλλα όλα είναι παραμύθια, αποπροσανατολίζουν και πολλαπλασιάζουν τα προβλήματα. Α και κάτι ακόμα παρόλο που η απεργία των φορτηγατζήδων έχει λήξει. Οι κυβερνώντες ας γνωρίζουν, ότι η επιστράτευση είναι σαν το πιστόλι (επηρεάστηκα και ΄γω από τα πολλά που κυκλοφορούν στη γύρα). Άμα το τραβήξεις πρέπει να πυροβολήσεις. Αλλιώς ... βάλ΄το εκεί που ξέρεις.
gatapetalomeni@gmail.com
