«Παν νόμιμον είναι και ηθικόν», δήλωσε σεμνά ο παμμέγιστος και στυλοβάτης της κοινωνίας Βουλγαράκης και καθάρισε. Έγραψε ιστορία ο ογκόλιθος της ακεραιότητας και της μπέσας.
Τώρα αν την τακτική Βουλγαράκη, υιοθετούν και τα δημόσια πρόσωπα (και οι συνδικαλιστές είναι δημόσια πρόσωπα), πολύ άσχημα κάνουν. Όταν σε βάρος τους εκκρεμούν δικαστικές αποφάσεις για οικονομικές ατασθαλίες, αντί να καμώνονται τους αδιάφορους, οφείλουν να ξεκαθαρίζουν τα πράγματα. Αντί να οπορτουνίζουν σπρώχνοντας το χρόνο και προσπαθώντας να περάσουν στο ντούκου δικαστικές αποφάσεις, να λένε τα πάντα ανοιχτά. Δικαιολογίες του τύπου: «Ναι αλλά άμα καθόμαστε και λογοδοτούμε για κάθε υπόθεση που βρίσκεται στα δικαστήρια, τότε δε θα προλαβαίνουμε ούτε να κατουρήσουμε», απορρίπτονται ως παραπλανητικές. Δε μιλάμε για ΚΑΘΕ υπόθεση, αλλά για κείνες που έχουν να κάνουν με οικονομικές καταχρήσεις.
Δεν μπορεί για παράδειγμα να καταψηφίζεται ο οικονομικός απολογισμός μιας ομοσπονδίας και οι υπεύθυνοι να κάνουν τους αδιάφορους. Δεν μπορεί να καταδικάζεται ένας για οικονομικές ατασθαλίες και να κάνει την πάπια. Τέτοιου είδους ιστορίες πρέπει να ξεκαθαρίζουν. Αλλιώς η αρρώστια της αμφισβήτησης που αναπόφευκτα θα σέρνεται ανεξέλεγκτα (χώρια η εσκεμμένη εκμετάλλευση εκ μέρους των αντιπάλων), θα επηρεάζει αρνητικά τους πάντες και τα πάντα. Συνεννοηθήκαμε;
